Demiştim

Keşke demeseydim

Unutacağız demiştim ya unuttuk bile.

Karantinalardan sonra sosyal mesafeli normalleşmeye geçtiğimizde her şeyi unutacağız DEMİŞTİM.

Hemen hemen 2 aya yaklaşan normalleşme uygulamasının da bu denli hızlı unutulacağını inanın ben bile tahmin etmiyordum.

Peki neyi / neleri unutmaya başladık.

Pandemi sürecindeki hassasiyetimizi, dikkatimizi, yeni yaşam şeklimizi.

Eskisi gibi herkes birbiriyle başladı sarılmalara, tokalaşmaya.

Sadece bunlar mı?

Ayak kaydırmalar, mobbingler, ahlaksızlıklar sanki eskinin demirbaşı gibi.

Tafralar, kompleksler, egolar hava da uçmaya başladı.

Koca koca insanların kıskançlık tavırları, arkadan konuşup bel altı söylemleri, yüz yüze gelindiğinde “vay kardeşim canımsın, adamın dibisin” sahtelikleri, gerçekleri bilmeyip insanların üzerinden etki yaratmaları ve gibi gibi gibi…

Pandemi de evde kalmak kime nasıl iyi geldi orası muamma.

Vallahi öyle şeylere şahit oluyorum ki (burası çok önemli çünkü gözümle görüyorum, duymuyorum)

Hollywood da bile böyle senaryolu filmler yoktur.

Bu ülke bereketli maşallah senaryosu da bitmez, senaristi de.

Orijinal filmleri izlemek için üyeliğe gerek yok hem de bedava.

Neler olmuyor ki neler.

Mesela iyi dediklerimiz bile bir yerlere geldiklerinde kendilerini kaybediyorlar.

(İstisnalar kaideyi bozmaz)

Ahlak satıp ta ahlaksızlık yapmaya, kibirlenmeye başlıyorlar.

Yapmayın artık yeter ALLAH aşkına. Birazcık imanınız varsa!

Görmeden bilmeden duyumlarla gaza gelen kaoslardan beslenen insanlar var bir mandal fiyatı etmezler ya ama iki yüzleriyle geniş bir çevreyi etki altında bırakıyorlar.

Atın sırtınızdan böyle tipleri.

Üç kuruşluk makamınız veya menfaatiniz için dostlarınızı satmayın!

Algı öyle fena bir şey ki. Size ne verilirse onu benimsersiniz. Anormal bir durumu size normalmiş gibi yedirirler anlamazsınız bile.

He paranoya olma olasılığınız da çok yüksek.

“Yeter Söz Milletin” deyip halkın teveccühünü kazanan dünya liderinin de kredisini fena yiyorsunuz.

Gazeteci Süleyman Özışık’ın güzel bir anektodu var bununla alakalı “Bize karşı olan muhalifler kendi köpeklerine bile sahip çıkarken, biz de de bedavadan küstürülen, hataları olduğu düşünülen ama dinlenilmeyen, ufak hataları olanları affetmediğimiz, konusunda ehil olanları niye kazanmıyoruz.” diye.

Sen çok yaşa Süleyman abi!

Yalnız bu doğru sözle kaç köyden kovulursun belli değil.

Bırakın kardeşim kim kimle oturup çay içmek istiyorsa onunla otursun. Kim kiminle geziyorsa gezsin, kim kiminle fotoğraf verirse versin, herkes istediği kişiyi kendi cemiyetine çağırabilsin. (başkasının ipiyle hareket etmeyenler için geçerli)

Bırakın artık ihtirasları o onun adamı, bu bunun adamı.

Maalesef son zamanlarda çok anormaliz.

Bir an önce her kulvarda normalleşmek dileğiyle…

Kalın Sağlıcakla…